, het boek dat ik op basis van het leven van Anoush Elman schreef. Daarin maken we de vlucht uit Afghanistan van Hamayun en zijn ouders en broers en zusje mee, plus hun verblijf in een asielzoekerscentrum. Het boek eindigt onbeslist, omdat we toen nog niet wisten of ze ooit een verblijfsvergunning zouden krijgen.

Dat gebeurde gelukkig wel, het gezin woont al heel wat jaren in een fijn eigen huis. Maar niet alleen het gezin woont daar, ook dwergkonijn Misjka. Anoush vertelde me het bijzondere verhaal van dit huisdier, en veertien jaar na ons vorige boek is er nu dus een nieuwe samenwerking. De hoofdpersoon is dit keer Roya, Hamayuns zusje, maar verder ontmoeten we alle personages uit 

 weer - en het verhaal begint op de dag dat ze in het huis gaan wonen. 

 maakte er prachtige, op hout geschilderde, tekeningen bij.

Misjka

Annet Schaap

, die van dit verhaal een toveravontuur van heeft gemaakt, met magische platen in een nieuwe, gemengde techniek (met foto's in riso-print die als ondergrond voor het getekende verhaal dienen). 

Vosje is de hoofdpersoon: een jonge vos van een paar maanden uit die door de bossen en duinen zwerft en plotseling in een kuil belandt. Daar ligt hij dan... en zijn droom begint. In die droom trekt zijn hele jonge leven aan hem voorbij. Van net geboren hummeltje tot de eerste keer buiten het hol, tot de ontmoeting met andere dieren en een mensenkind. Maar eindigt die droom wel goed? Wordt Vosje weer wakker? Natúúrlijk wordt hij dat... Een boek dat te lezen is als een verzonnen én als een non-fictie-verhaal. Met linnen band op het omslag en een rijkere druktechniek waarin het oranje van Vosje extra oplicht.  

Marije Tolman

Vosje

Ik zag werk van de jonge tekenaar Mattias De Leeuw en toen we in gesprek gingen over een boek schoot me - echt tijdens het gesprek - een beeld te binnen: een meisje zit naar een vaas te staren, na schooltijd, aan de keukentafel, en opeens stappen er uit de vaas dertien kleine blauwe hertjes over de tafel naar haar toe. Ze beklimmen haar arm, fluisteren 'keizerin' in haar oor en springen dan in haar capuchon.

Mattias was enthousiast en begon associatief te tekenen, waarna ik het verhaal verder schreef. Het boek bevat geen lange, moeilijke zinnen, maar wordt wel behoorlijk spannend - nadat we erachter komen dat de drukke grotere broer van hoofdpersoon Maantje óók een dier heeft dat hij weleens ziet. Maar dat dier is lang niet zo vriendelijk als de lieve blauwe hertjes.

Het telboek van Prins Hayo de Gelukkige

Mattias De Leeuw

Dertien rennende hertjes

Elmer en Zosja zijn de hoofdpersonen van dit verhaal. Zij is een extravert meisje dat op een dag bij hem, een stillere jongen, in de klas komt en vanaf dag één naast hem wil zitten. Ze worden vrienden en Elmer ziet het contrast tussen haar drukke familie en zijn eigen minieme gezin: alleen zijn moeder en een opa die alles lijkt te zijn vergeten. Totdat er een ouderwetse bandrecorder opduikt én een mogelijk familiegeheim. 

Dit boek, waarbij het plot me zomaar, door de begin-elementen samen te zetten, gegeven werd, had een aantal versies nodig en een strenge redactie. Maar door alle versies heen begonnen Elmer en Zosja altijd zomaar onder mijn pen te praten. 

Edward van de Vendel

prijs: Nominatie Deutsche Jugendliteraturpreis (Duitsland)

Misjka
met Anoush Elman

Vosje

Dertien rennende hertjes

Wat ik vergat