Edward van de Vendel

Wat is het geheim van het schrijven van Meg Rosoff? Naast de originaliteit en de prachtige, precieze, maar ook lekkere bochtjes nemende stijl is het denk ik vooral dit: je wilt mee gaan doen. Je wilt naast de hoofdpersoon gaan staan en haar goede raad in het oor fluisteren. In dit geval wil je tegen Beth, die een zomerbaantje krijgt in het New York van de jaren tachtig van de vorige eeuw, zeggen dat ze die ene vriendin moet laten zitten en die andere contacten daar misschien wat meer toe moet laten. Je loopt achter haar aan door de bloedhete straten van de stad, je ziet de feestende jongens in Christopher Street en je bent mee-verbaasd over de gruwelijke berichten over aids, je hoest mee na haar eerste joint, je hebt het heet wanneer zij het heet heeft, je wordt verraden wanneer zij verraden wordt - en je wilt vooral ook dat ze wat minder in haar hoofd blijft zitten, dat ze ziet hoe geweldig ze eigenlijk is. Je snakt naar de laatste bladzijden, omdat je hoopt dat Beth dan intussen naar je geluisterd heeft. Ja, de kracht van Meg Rosoffs schrijven is dat haar personages geen personages meer zijn, maar dat je het simpelweg zelf bent. Ze schrijft over ons. En dus heb je boeken als Dat soort vrienden niet gelezen wanneer ze uit zijn, maar beleefd.