Edward van de Vendel

De jongen die van de wereld hield is het nieuwste boek van een van onze beste schrijvers, Tjibbe Veldkamp, en het is, lijkt mij, ook een van zijn beste boeken. Het gaat over de twaalfjarige Adem, die er nog niet is. Hij is een Mogelijk Kind, dat ontstaat als er een bliksemverbinding tussen twee mensen plaatsvindt, twee mensen die Mogelijk een Kind zouden kunnen krijgen.

Mooi uitgangspunt en vervolgens heeft dit boek ook een tweede mooi uitgangspunt: wat als er wel zo'n instant connectie tussen een man en een vrouw onstaat, maar als die vervolgens het briefje kwijtraken waarop een van hen geschreven heeft waar en wanneer ze elkaar weer zullen zien? Adem mag proberen die twee toch weer bij elkaar te brengen.

Tjibbe Veldkamp schreef met dit boek een ouderwets wintersprookje. En een soort Dickens-vertelling in korte vorm (sneeuw, autoriteit versus verschoppeling, grote liefde, onmogelijkheden). Bovendien is De jongen die van de wereld hield ook nog eens een boek dat nostalgisch vormgegeven is, met zwart-witplaten van Mark Janssen, waaronder één zinnetje uit het verhaal herhaald wordt. We zien Veldkamps warmte uit dit boek opstijgen, vangen die op, en maken met ons leesplezier van dit Mogelijke Boek een Lievelingsboek.