Edward van de Vendel

Soms gaat een prentenboek bij beeld één en zin één je hart al in. Dat gebeurde bij De jongen met bloemen in zijn haar van Jarvis. Het eerste beeld: een jongetje dat met bloemen in zijn haar met zijn beste vriend met autootjes zit te spelen. De lijnen van de tekening zijn zo diep en levensecht dat je ze de tekenaar als het ware onder je ogen op papier ziet zetten. De achtergrond is sober, waardoor de voorstelling alle kracht in zich opneemt. De eerste zinnen zijn: 'Dit is David. Hij is de jongen met bloemen in zijn haar. Hij is mijn beste vriend. Iedereen houdt van David. Zelfs juf Jansen, en zij moet niezen van bloemen.' Heel sterke toevoeging, die laatste bijzin. 

Het verhaal gaat vervolgens over het soort bescheiden mensen die alleen door hun vriendelijke aanwezigheid mensen om zich heen al blij maakt. En hoe ook zo iemand zelf soms aandacht nodig heeft. En wie anders dan iemands beste vriend kan die aandacht dan geven, door precies het juiste op de juiste tijd te doen? De jongen met bloemen in zijn haar is een nu al klassiek boek, dat door zijn precieze spaarzaamheid in woord en beeld overkomt als een gaaf geheel waar niets af of bij kan. Een viering van de vriendschap en een fantastisch pleidooi voor zachte aandacht.