Edward van de Vendel

'Het langverwachte vervolg'- dat is een cliché-uitdrukking, maar in het geval van dit boek klopt het wel. Een paar jaar na Lepelsnijder is er dan De kaarten van madame Petrova. Silke en Janis zijn opnieuw de hoofdpersonen, maar verder staat het avontuur op zichzelf.

In dit boek draait het om de eenzame zwerftocht die Silke en Janis (broer en zus) maken om hun plek in de wereld te vinden. Wat de reis de hele tijd onder spanning zet is het feit dat beiden een ander einddoel voor ogen hebben.

Met Silke als degene die we voornamelijk volgen maken we als lezer, door Hofs zintuiglijke manier van schrijven, heel wat ontberingen mee, en die zijn niet eens alleen van fysieke aard. Er wordt weinig om de twee gegeven, en je kunt na lezing niet anders dan volwassenen net zo wantrouwen als Silke wel moet gaan doen. Hof dompelt ons met De kaarten van madame Petrova genuanceerd onder in een wereld die ons onbekend was, maar die we nu speelfilmhelder voor ons zien - en dat lijkt me een aardige definitie van een goed boek.