Edward van de Vendel

Er zijn schrijvers die jaar na jaar een roman afleveren, of meerdere kleine titels, en zo een drukbevolkt oeuvre opbouwen. Er zijn ook auteurs die enkel van tijd tot tijd van zich laten horen. Tot die laatste groep hoort Dirk Weber – en wat uit zijn boeken en zijn publiceertempo duidelijk wordt is dat hij alleen van zich wil laten horen als hij echt wat te zeggen heeft.

Dat blijkt uit deze flink dikke kinderroman, Welkom thuis, chrononauten. Een tijdreisverhaal, maar, en dat is interessant, het tijdreizen vindt in het verleden plaats. Het vindt ook plaats in de kunstwereld, en met die twee gegevens levert Weber een heel boeiend verhaal af. Weesjongen Barend, die goed kan tekenen, wordt opgepikt door een veilingmeester die een eervolle missie lijkt te hebben: belangrijke kunstwerken redden die in het verleden verloren zijn gegaan. Een heel toffe extra van dit boek is hoe we in de diverse kunstenaars die Barend tegenkomt (die gefingeerde namen dragen) toch bekende wél bestaande schilders kunnen ontdekken. Maar Weber bouwt niet enkel een slim plot op, hij zorgt voor een psychologische onderlegging, wanneer Barend tijdens zijn reizen ook geconfronteerd wordt met zijn eigen, persoonlijke achtergrond. Sterk boek!