Jefferson, een verdwijning met een staartje
Bijgeloof, naastgeloof, tegengeloof - het zijn wat mij betreft grote bedreigingen wanneer er mensen uitgebuit worden en er vijandschap tegen de officiële wetenschap en diens verworvenheden bij gaat horen. Sektes, waarbij de leiding op geld verdienen en onderwerping uit is, zijn daar een uitwas van. Niet zo'n aannemelijk uitgangspunt voor een kinderboek, zou je zeggen, aangezien het een zaak van volwassenen is (hoewel ook kinderen er slachtoffer van kunnen worden). Toch heeft het tweede deel over Jefferson van Astrid-Lindgren-Memorialaward winnaar Jean-Claude Mourlevat precies dat als onderwerp. Klinkt serieus - is het niet. Ook dit boek is weer vrolijk en spannend.
Het eerste deel van Jefferson, bekroond met een Zilveren Griffel en met de Filter Vertaalprijs voor vertalers Lies Lavrijsen en Els Dumez-Blocken), was opvallend anders dan bijna alle andere kinderboeken. Volwassen referenties, niet besparen op taalgebruik, en uitgaan van een mensachtige dierenwereld (de dieren dragen kleren en hebben gestudeerd, of rijden in een oud busje dat ze de naam Tineke gegeven hebben) - normaal gezien zou ik zo'n boek wegleggen, vanwege een auteur die zich meer met voorlezende ouders bezighoudt dan met kinderen. En toch is dat bij deze Jefferson-reeks (en ook met zijn heel mooie delen over De terugstromende rivier) geen bezwaar. Vanwege die spanning dus, die Mourlevat aanbrengt (ook deze Jefferson is weer een soort detective-verhaal), en vooral door de warmte en de grappen. Jefferson, Gijsbert en hun vrienden zijn geweldige personages, waardoor het licht lezen is, en daardoor voor iedereen. Op naar deel drie.